laudo

laudo
laudo, āvi, ātum, 1, v. a. [laus], to praise, laud, commend, extol, eulogize, approve (cf.: celebro, praed co).
I.
Lit.
A.
In gen.: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.):

coram in os te laudare,

to praise to one's face, Ter. Ad. 2, 4, 5; cf.:

in faciem,

Lact. 3, 14, 7:

vituperare improbos asperius, laudare bonos ornatius,

Cic. de Or. 2, [p. 1043] 9, 35:

et efferre aliquid,

id. ib. 2, 75, 304:

rationem,

id. Fam. 5, 20, 4:

sententiam alicujus,

id. Sest. 34, 74:

laudantur exquisitissimis verbis legiones,

id. Phil. 4, 3, 6:

legem ipsam,

id. Leg. 3, 1, 2:

magnifice,

id. Brut. 73, 254:

agricolam laudat juris peritus,

praises him as happy, extols his happiness, Hor. S. 1, 1, 9; so,

diversa sequentes,

id. ib. 1, 1, 3; 109: volucrem laudamus equum, praise as swift, i. e. for swiftness, Juv. 8, 57:

laudatur dis aequa potestas,

id. 4, 71.—Part. as subst.:

prava laudantium sermo,

Sen. Ep. 123, 9.— Pass. with dat.:

numquam praestantibus viris laudata est in una sententia perpetua permansio,

Cic. Fam. 1, 9, 21:

Germanicus cunctis laudatus,

by all, Tac. A. 4, 57 fin.:

herba laudata Eratostheni,

Plin. 22, 22, 43, § 86:

laudataque quondam ora Jovi,

Ov. M. 2, 480.—
* (β).
Poet., with object.-gen.:

laudabat leti juvenem,

pronounced him happy on account of his death, Sil. 4, 260.—
(γ).
With in and abl.:

in quo tuum consilium nemo potest non maxime laudare,

Cic. Fam. 4, 7, 2:

juvenes laudari in bonis gaudent,

Quint. 5, 12, 22:

scriptores iamborum saepe in illis laudantur,

id. 10, 1, 9.—
(δ).
Pass. with inf. ( poet. ):

extinxisse nefas Laudabor,

Verg. A. 2, 585.—
(ε).
With quod:

quod viris fortibus honos habitus est, laudo,

Cic. Rosc. Am. 47, 137:

laudat Africanum Panaetius, quod fuerit abstinens,

id. Off. 2, 22, 76:

jamne igitur laudas, quod de sapientibus alter Ridebat, etc.,

Juv. 10, 28:

non laudans, quod non in melius, sed in deterius, convenitis,

Vulg. 1 Cor. 11, 17.—
(ζ).
With quoniam:

utrumque laudemus, quoniam per illos ne haec quidem genera laude caruerunt,

Cic. Brut. 30, 116.—
(η).
With cum (very rare):

te quidem, cum isto animo es, satis laudare non possum,

Cic. Mil. 36, 99:

jam id ipsum consul laudare, cum initiatam se (Hispala) non infitiaretur,

Liv. 39, 12, 7.—
(θ).
With si:

consilium laudo artificis, si munere tanto Praecipuam in tabulis ceram senis abstulit orbi,

Juv. 4, 18.—
B.
In partic.
1.
To pronounce a funeral oration over a person:

quem cum supremo ejus die Maximus laudaret,

Cic. Mur. 36, 75; id. Q. Fr. 3, 8, 5.—
2.
In medicine, to recommend as a remedy:

apri cerebrum contra serpentes laudatur,

Plin. 28, 10, 42, § 152; 29, 3, 12, § 54.—
3.
To praise, compliment, i. e. dismiss with a compliment, leave, turn from ( poet. ):

laudato ingentia rura, Exiguum colito,

Verg. G. 2, 412: cf.:

probitas laudatur et alget,

Juv. 1, 74 —
II.
Transf., to adduce, name, quote, cite a person as any thing:

laudare significat priscā linguā nominare appellareque,

Gell. 2, 6, 16; cf.: laudare ponebatur apud antiquos pro nominare, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:

id ut scias, Jovem supremum testem laudo,

Plaut. Capt. 2, 3, 66:

quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum,

Cic. Brut. 11, 44:

auctores,

id. de Or. 3, 18, 68; cf.:

ut auctoribus laudandis ineptiarum crimen effugiam,

id. ib. 3, 49, 187: auctore laudato, Cod. 8, 45, 7.—Hence, laudātus, a, um, P. a., extolled, praiseworthy, esteemed, excellent:

laudari a laudato viro,

Cic. Fam. 5, 12, 7; Naev. ap. Cic. Fam. 15, 6, 1:

omnium laudatarum artium procreatrix,

Cic. de Or. 1, 3, 9:

hunc ubi laudatos jactantem in sanguine vultus videt,

Ov. M. 5, 59:

olus laudatum in cibis,

Plin. 22, 22, 33, § 74.— Comp.:

saccharon et Arabia fert, sed laudatius India,

Plin. 12, 8, 17, § 32.— Sup.:

laudatissimus caseus,

Plin. 11, 42, 97, § 241:

virgo laudatissima formae dote,

Ov. M. 9, 715.—Hence, adv.: laudātē, laudably, admirably:

regias domos laudatissime ebore adornans,

Plin. 36, 6, 5, § 46 (al. lautissime).

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • Laudo — es la denominación de la resolución que dicta un árbitro y que sirve para dirimir (resolver) un conflicto entre dos o más partes. El equivalente al laudo en el orden jurisdiccional es la sentencia, que es la que dicta un juez. La diferencia… …   Wikipedia Español

  • laudo — sustantivo masculino 1. Área: derecho Decisión que dictan los árbitros en un litigio o conflicto: Las dos partes, sindicatos y patronal de la construcción, tendrán que aceptar el laudo arbitral del mediador nombrado por el ministerio. El mediador …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • laudo — s. m. Opinião do louvado ou do árbitro …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • laudo — (De laudar). m. Der. Decisión o fallo que dictan los árbitros o amigables componedores …   Diccionario de la lengua española

  • Laudo — f1 Cumbre del Laudo Höhe 6.400 m Lage Argentinien Gebirge Sierra Nevada de Lagunas Bravas, Anden …   Deutsch Wikipedia

  • laudo — ► sustantivo masculino DERECHO Sentencia o fallo que dictan los jueces árbitros o los amigables componedores. * * * laudo (de «laudar») m. Der. Decisión de un árbitro o amigable componedor. ⇒ *Sentencia. * * * laudo. (De laudar) …   Enciclopedia Universal

  • laudo — Es incorrecto decir: «... el laudo que mantenían las repúblicas de Colombia y Ecuador». No debe confundirse con pleito, litigio o diferendo. Laudo es la decisión que dictan los árbitros de un pleito …   Diccionario español de neologismos

  • laudo — {{#}}{{LM L23485}}{{〓}} {{[}}laudo{{]}} ‹lau·do› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{♂}}En derecho,{{♀}} fallo o resolución que dictan los árbitros en un conflicto: • Un laudo es una resolución de obligado cumplimiento por las partes en conflicto.{{○}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Laudo, S. (1) — 1S. Laudo, (6. Jan.), Bischof von Rheims. S. S. Lando …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Laudo, S. (2) — 2S. Laudo, (22. Sept.), frz. St Lo, Bischof von Coutances. S. S. Laudus1 …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • laudo — Derecho. Fallo pronunciado por los árbitros o amigables componedores en los asuntos que de forma voluntaria les son sometidos por las partes. Para las partes el laudo tiene fuerza de cosa juzgada …   Diccionario de Economía Alkona

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”